Do "Lobelii", kto przyjedzie, ten się nigdy nie zawiedzie. Bo tu cisza, spokój błogi, tu się kończą polne drogi. To krajobraz z baśni wzięty - nad jeziorem zapach mięty. mgły nad łąką i nad tonią, które zmierzchem, świtem gonią. A gdy słońce wyżej świeci, zamiast mgieł ganiają dzieci. Ryby robią szum pod tratwą, złapać rybę nie jest łatwo... W lesie grzyby, w sadzie brzady, pod gruszą stół i obiady. W gościnnym domu pokoje, wygody każdy ma swoje. O każdej porze tu ładnie. Kto nie chce wierzyć, niech wpadnie - wiosną podziwiać sasanki, zimą na narty i sanki, jesienią na grzybobranie, a latem na opalanie.